Parafia w Iwanowicach powstała w 1293 r. O pierwszym kościele nie zachowało się za dużo informacji, natomiast druga, drewniana świątynia, została wybudowana w 1408 roku. Według lokalnej legendy, drewno na budowę kościoła miało być ofiarowane przez właściciela lasu pod warunkiem, że parafianie przetransportują je w ciągu jednej nocy. Mieszkańcy zmobilizowali się tak bardzo, że drewna starczyło nie tylko na budowę kościoła ale również przytułku dla bezdomnych.
W poł. XVI w. kościół został przekształcony w zbór kalwiński i zgodnie z zasadami protestantyzmu pozbawiony wyposażenia. Jeden z późniejszych właścicieli Iwanowic, książę Aleksander August Czartoryski, rozpoczął gruntowne prace remontowe. Zakończyły się one wzniesieniem obecnego, drewnianego kościoł pw. św. Trójcy w 1745 r. Do budowy wykorzystano fragmenty gotyckiej świątyni.
W centrum wsi, w starej, drewnianej karczmie z XVIII w. znajduje się Muzeum Regionalne (eksponaty głównie archeologiczne i etnograficzne).
Okolice Iwanowic – Dolina Dłubni to obszar atrakcyjny pod względem krajoznawczym i przyrodniczym. Wzdłuż rzeki, praktycznie w każdej miejscowości znajdowały się młyny wodne, które funkcjonowały głównie na przełomie XIX i XX wieku. Poruszane siłą rzeki, pomagały w mieleniu zboża, funkcjonowaniu kuźni czy wyrobie papieru. Dolina słynie również z dużej ilości źródeł, niektórych o pięknej barwie wody (np. Źródło Jordan w Ściborzycach). Odcinek Doliny Dłubni na południe od Iwanowic – do Maszkowa zwany jest „Przełomem Dłubni” lub „Małym Ojcowem”. Na pewno jest rzadziej odwiedzany, ale nie mniej ciekawy!