Dolina Wodącej znajduje się na pograniczu województw małopolskiego i śląskiego. Swoją nazwę wzięła od braku stałego cieku wodnego. Jest to spowodowane wapiennym podłożem, charakterystycznym dla terenów Jury Krakowsko-Częstochowskiej, które łatwo przepuszcza wodę. Dolina jest atrakcyjna pod wieloma względami – krajobrazowym, przyrodniczym i kulturowym. W znacznej mierze pokryta jest lasem, ponad który wystają liczne, wapienne ostańce – grupa skalna Biśnik, Skały Zegarowe, Grodzisko Pańskie i inne. Są również jaskinie. W jednej z nich – w grocie Biśnik – odkryto najstarsze na ziemiach polskich ślady bytności człowieka. Znaleziska datowane są na 500 tys. lat p.n.e. Jaskinia jest wyjątkowa, ponieważ zachowane są ślady osadnictwa, zarówno ludzi i zwierząt, które trwało z przerwami przez około 400 000 lat. Jaskinia ma długość 96 m, a badania archeologiczne nadal są prowadzone. W innej jaskini znaleziono pozostałości warsztatu XVII-wiecznego fałszerza monet. Na Grodzisku Pańskim i Grodzisku Chłopskim istniały w średniowieczu fortyfikacje obronne.
Skały Zegarowe, górujące nad doliną, to jeden z większych i bardziej malowniczych zespołów skalnych Jury. Ich białe ściany są widoczne ponad koronami drzew, a z wierzchołka można podziwiać panoramę Jury oraz Beskidów. Nazwa ma pochodzić od zegara lub dzwonu, którego bicie podobno słychać w wigilię Bożego Narodzenia oraz w Noc Świętojańską w jednej z jaskiń.
W dolinie można podziwiać rzadko spotykane na niżu zbiorowiska jaworzyny górskiej z języcznikiem zwyczajnym – rzadkim gatunkiem paproci.